အပါယ္(၄)ပါး

၁။ ငရဲ

၂။ တိရစၧာန္

၃။ ၿပိတၱာ

၄။ အသူရကာယ္

(၁) ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ မ်ားစြာျပဳခြင့္မရၾကေသာ ငရဲၾကီးမ်ားျဖစ္ၾကသည့္

(က) အကုလိုလ္ကံ မကုန္ေသးသမွ်တစ္ခါတည္း ေသေၾကေပ်ာက္ပ်က္မသြားဘဲ ထပ္ခါထပ္ခါ အသက္ရွင္လွ်က္ ငရဲထိန္းတို႕၏ ခုတ္ျဖတ္မႈကိုသာ ျပင္းစြာခံၾကရရွာေသာ သိဥၥိဳးငရဲ ၊

(ခ) ငရဲသားတို႕ကို ငရဲထိန္းတို႕က သားေကာင္ကို ေခြးေတြ လိုက္သလို အတင္းလိုက္ၾကျပီး ေမာဟိုက္သြားသည့္အခါ သစ္တံုးၾကီးကို သစ္ေရြသမားတို႕က ခုတ္ေရြၾကသကဲ့သို႕ က်က်နန မ်ဥ္းၾကိဳးခ်၍ ပက္လက္တစ္မ်ိဳး ၊ ေမွာက္လ်က္တစ္မ်ိဳး ၊ ၀ဲယာတစ္မ်ိဳး ၊ ေရွ႕ေနာက္တစ္မ်ိဳး အားျဖင့္ အကုလိုလ္ကံ မကုန္ေသးသ၍ လြတ္ခြင့္မရႏိုင္ၾက ဘဲ အမ်ိဳးမ်ိဳးခုတ္ေရြခံၾကရသည့္ ကာဠသုတ္ငရဲ ၊

(ဂ) ေအာက္ေျမအျပင္မွာ မီးလ်ံေတြထလွ်က္ အထု (၉) ယူဇနာရွိေသာ သံေျမျပင္ၾကီးျဖစ္၌ ငရဲသားတို႕ဟာ ထန္းပင္ငုတ္ေလးေတြစိုက္ထားသလို ခါးထိေအာင္စိုက္ထားျခင္းခံရျပီး အေရွ႕အရပ္မွ လာေသာ သံေတာင္ၾကီးက စားမည္၀ါးမည္ဆိုေနသလို တဒိန္းဒိန္း တၿခိမ္းၿခိမ္းျမည္ဟီးလ်က္ ၾကိတ္ကာၾကိတ္ကာ အေနာက္အရပ္သို႕ သြားျပီး ၊ ေနာက္ေတာင္အရပ္မွ သံေတာင္ၾကီးက ထိုနည္းအတိုင္းပင္ ၾကိတ္ကာၾကိတ္ကာေျမာက္အရပ္သို႕သြားျပီးလွ်င္ အေနာက္အရပ္သို႕ ေရာက္ၿပီးေသာ သံေတာင္ၾကီးကလည္း အေရွ႕အရပ္သို႕ ၾကိတ္ကာၾကိတ္ကာ ျပန္၍လာျခင္းျဖင့္ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာမွသံေတာင္ေတြ သန္းဥတုတ္သလို ဖိႏွိပ္ၾကိတ္ေခ်ေသာ္လည္း အကုသိုလ္ကံ မကုန္သမွ်ငုတ္စုစု ေပၚထြက္လ်က္ ဆက္ကာဆက္ကာ အၾကိတ္ခံရရွာေသာ သံဃာတငရဲ ၊

(ဃ) မီးေတာက္တို႕သည္ တ၀ုန္းး၀ုန္း့ ထလ်က္ ငရဲသို႕က်ေရာက္သူတို႕၏ ဒြါရ (၉) ေပါက္မွ အတင္း၀င္ေရာက္ေလာင္ကၽြမ္းသျဖင့္ အလြန္အားငယ္စြာ တစာစာေအာ္ၾကရရွာျပီး ျပင္းစြာငိုေၾကြးျခင္းျဖင့္ မီးေတာကမီးလွ်ံ အေလာင္ခံေနၾကရေသ ေရာရုာ၀ငရဲ ၊

(င) မီးခိုးတို႔တစ္ငရဲလံုးဖံုး လြမ္းေနျပီး ငရဲသို႕က်ေရာက္သူတို႕ကို မီးခိုးတို႕ကအတြင္းအျပင္ အတင္း၀င္၍ ႏွဴးႏွပ္ၾကေသာေၾကာင့္ ငရဲသူ ငရဲသားတို႕မွာ ဘာမွမတတ္ႏိုင္ၾကေတာ့ပဲ သနားစဖြယ္ အားငယ္စြာ ေအာ္ေနၾကရရွာေသာ မဟာေရာရု၀ငရဲ ၊

(စ) ငရဲသို႕က်ေရာက္ေသာ သတၱ၀ါမ်ားကို ထန္းလံုးေလာက္ၾကီးမား၍ မီးလွ်ံထေသာ သံတံက်င္၌ မလႈပ္ႏိုင္ေအာင္ စိုက္ထားျပီးလွ်င္ ထိုသံတံမွ ထြက္ေသာ မီးလွ်ံတို႕က အျမဲပူေလာင္ေစတတ္ေသာ တာပနငရဲ ၊

(ဆ) မီးလွ်ံထေနေသာ သံေတာင္ၾကီးႏွင့္ ထိုသံေတာင္၏ေအာက္ေျခ၌ သံတံက်င္ေတြစိုက္ထူထားျပီး ငရဲသူငရဲသားတို႕ကို ငရဲထိန္းတို႕က သံေတာင္ေပၚသို႕ မတက္တက္ေအာင္ ရိုက္ႏွက္၍ တင္ၾကျပီး သံေေတာင္ေပၚသို႕ေရာက္ေသာအခါ ကံၾကမၼာအေလ်ာက္ ေလမုန္တိုင္းေပၚေပါက္၍ ထိုေလမုန္တိုင္းက ေတာင္ေျခ၌ရွိေသာ တံက်င္ေပၚေရာက္ေအာင္ တိုက္လႊင့္ခ်လိုက္သျဖင့္ တံက်င္အဖ်ား၌ ကား ခနဲ စူး၀င္ျခင္းခံၾကရရွာေသာ မဟာတာပန ငရဲ ၊

(ဇ) မီးေတာက္မီးလွ်ံမ်ား အၾကားမရွိပဲ တစ္ငရဲလံုးမီးလွ်ံမ်ားဆက္ေနျပီးငရဲသားခ်င္းလည္း ၀ါးက်ည္ေတာက္အတြင္း မုန္ညွင္းေစ့ကေလးေတြ ျပည့္က်ပ္ေနသကဲ့သို႔ အၾကားမရွိျပည့္က်ပ္ေနေအာင္ ဆင္းရဲဒုကၡ အၾကားအရွိ ၊ ဒုကၡမွ လြတ္ကင္း၍ ခ်မ္းသာခြင့္ လံုး၀မရႏိုင္ဘဲ မီးလွ်ံ ၊ သတၱ၀ါ ၊ ဆင္းရဲျခင္း ဒုကၡဤသံုးမ်ိဳးတို႕ဆက္စပ္ေေနေသာ အ၀ီစိငရဲတို႕ႏွင့္ ထို ငရဲတစ္ထပ္တစ္ထပ္၌ ဘင္ပုပ္ငရဲ ၊ ျပာပူငရဲ ၊ လက္ပံေတာငရဲ ၊ သန္လ်က္ရြက္ေတာငရဲ ၊ေ၀တၱရဏီ“ သံရည္ျမစ္ငရဲ ၊ ဟု တံတိုင္းခတ္သကဲသို႕ ရံပတ္၍ေနေသာ ငရဲအရပ္၌ က်ေရာက္ရျခင္းလည္းေကာင္း ၊

(၂) ဆင္ ၊ျမင္း ၊ ကၽြဲ ၊ ႏြား ၊ ေခြး ၊ ၾကက္ ၊ ငွက္ ငါးလိပ္စေသာ ကုန္းေန ေရေန အေျခေလးေခ်ာင္း ၊ အေျခႏွစ္ေခ်ာင္း ၊ အေျခအမ်ား သတၱ၀ါတို႕ႏွင့္ ေၿမြ စေသာ အေျခမရွိေသာ သတၱ၀ါမ်ားျဖစ္ၾကသည့္ တိရစၧာန္ အျဖစ္ေရာက္ရျခင္းလည္းေကာင္း ၊

(၃) တေစၧ ၊ မွင္စာ ၊ သရဲ သဘက္ အစိမ္းဖုတ္ေကာင္ ၊က်တ္ေကာင္ စသည့္ ၿပိတၱာ ျဖစ္ရျခင္းလည္းေကာင္း ၊

(၄) ၿပိတၱာအၾကီးစားမ်ား ျဖစ္ၾကၿပီး ေန႔စံညခံ ၊ ညခံေန႔စံ စသည္ျဖင့္လည္း ခံေနၾကရရွာေသာ အသူရကာယ္ အရပ္၌ က်ေရာက္ရျခင္းလည္းေကာင္း ၊